กวีนิพนธ์เรื่องนี้เป็นเรื่องราวเชิงบันทึกของชีวิตตอนหนึ่งของผู้ประพันธ์ ระหว่าง พ.ศ. 2513-2524 ตั้งแต่ยังเป็นนักศึกษาวัยรุ่นกลุ่มก้าวหน้ามีอุดมการณ์สูงส่ง จวบจนกระทั่งได้ตระหนักความจริงของชีวิตที่ถูกธรรมชาติกำหนดสาระของบันทึกนี้มีทั้งความใฝ่ฝัน ปรัชญาชีวิตและอุดมการณ์ของคนหนุ่มสาว และตัวผู้เขียนเองก็ได้ปฏิบัติตามอุดมการณ์นั้นอย่างถึงที่สุดจึงได้พบว่าทุกชีวิตต้องเป็นไปตามกฎเกณฑ์ของธรรมชาติ
ดังเช่นชีวิตของผู้เป็นแม่นั้น ไม่เพียงแต่กำหนดอนาคตของลูกเท่านั้นหากรวมทั้งชีวิตตนเองและผู้ใกล้ชิดนอกจากนั้นแล้ว บทกวีเหล่านี้ยังมีคุณค่าในด้านการปลุกสำนึกของสังคมเกี่ยวกับฐานะและบทบาทใหม่ของผู้หญิง
ผู้ประพันธ์มีความกล้าที่จะเปิดเผยและถ่ายทอดประสบการณ์จากความมุ่งมั่นในอุดมการณ์ ตลอดจนความหวังของตนเองที่จะประสบความสำเร็จ
ในด้านวรรณศิลป์ ผู้ประพันธ์ใช้ภาษา ถ้อยคำ และกลวิธีการเขียนที่มีพลังถ่ายทอดอารมณ์และความคิดของตนเองสู่ผู้อ่าน อีกทั้งยังสามารถผสานจินตนาการให้กลมกลืนได้กับประสบการณ์ในชีวิต


สารบัญ
คำนำสำนักพิมพ์
คำนำกวี
2513-2515
ห้วงคำนึง
สันติภพ
นิยายยาง
ปรัชญาราตรี
ว่าง
และแล้วก็เลือนไป
จุดหมาย
2516-2519
ดอกไม้จะบาน
สุสานทราย
บันทึกกลับกระบือหนุ่ม
ไฟ-วิญญาณ; งาน-ชีวิต
ปณิธานหนุ่มสาว
อหังการของดอกไม้
2520-2522
ความในใจจากภูเขา
หนุ่มสาวคือกาพย์กลอนแห่งป่าเขา
พักพล
อนุสาวรีย์
ส่งใจไปบ้าน
บินหลา
ยิ้มของแม่โพสพ
2522-2523
ชีวิต
ลูก
กล่อมลูกยามไกล
ไปลำเลียง
คนหาปลา
นิทานชายแดน
ตะวันตกดินที่ซับฟ้าผ่า
พินัยกรรม
หิ่งห้อย
เศษธุลี
2524-2528
ชีวิตและเงื่อนไข
หมายเหตุจากเมืองหนาว
มากับสายลมเดือนสิงหาฯ
อันเป็นทางผ่าน

เกี่ยวกับกวี